Η ρινοπλαστική είναι μία από τις επεμβάσεις που απαιτούν απόλυτη προσαρμογή στο είδος του προβλήματος που το κάθε άτομο έχει. Είναι λάθος η μύτη να αντιμετωπίζεται ως ένα ξεχωριστό, μεμονωμένο όργανο, καθώς είναι «κεντρικό σημείο» του προσώπου και βρίσκεται σε συνάρτηση και αρμονία με τα υπόλοιπα μέρη και χαρακτηριστικά του. Για να γίνει σωστά η ρινοπλαστική πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι κάθε πρόσωπο είναι ξεχωριστό, έχει ιδιαιτερότητες και η κάθε επέμβαση πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στο άτομο κι όχι να γίνεται η ίδια επέμβαση σε όλους, δημιουργώντας πανομοιότυπές μύτες.

Πως γίνεται η πλαστική μύτης

Η επέμβαση αποσκοπεί στη διαμόρφωση του σκελετού της μύτης, ο οποίος αποτελείται από οστά και χόνδρο. Η ανατομία της μύτης είναι σχετικά πολύπλοκη και για αυτό ο πλαστικός χειρουργός θα πρέπει να έχει πολύ καλή γνώση αυτής. Στην πράξη αυτό που κάνει είναι να διαμορφώνει τον σκελετό χωρίς να αφαιρέσει καθόλου δέρμα. Το δέρμα κατόπιν θα έρθει πάνω στον σκελετό και θα πάρει την μορφή που αυτός έχει. Η επέμβαση γίνεται μέσα από τα ρουθούνια έτσι ώστε να μην υπάρχουν εξωτερικές τομές. Στην περίπτωση της ανοιχτής ρινοπλαστικής υπάρχει μία πολύ μικρή τομή στη στυλίδα δηλαδή στο σημείο που είναι ανάμεσα στα ρουθούνια, η οποία όμως κάνει πολύ καλή επούλωση με αποτέλεσμα να είναι πολύ δυσδιάκριτη.

Μέσα από τις τομές στα ρουθούνια ο πλαστικός χειρουργός αφαιρεί την περίσσια των ιστών, όταν η μύτη είναι μεγάλη, ή μπορεί να προσθέσει μοσχεύματα (χόνδρο), εάν η μύτη χρειάζεται αύξηση. Επίσης, μπορεί να αλλάξει το σχήμα της μύτης αλλάζοντας τη θέση των χόνδρων και στηρίζοντάς τους με ράμματα. Επομένως, η ρινοπλαστική δεν είναι μία αφαιρετική επέμβαση αλλά μπορεί να είναι και προσθετική σε κάποια σημεία. Φυσικά εάν μία μύτη είναι μεγάλη τότε η επέμβαση έγκειται περισσότερο στην αφαίρεση από το σκελετό. Εάν όμως η μύτη είναι μικρή τότε χρειάζεται πρόσθεση και μιλάμε για «αυξητική ρινοπλαστική».

Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία σε κατάλληλα οργανωμένο χειρουργείο. Τοπική αναισθησία μπορεί να γίνει κάποιες ελάχιστες φορές μόνο εάν πρόκειται για μία διόρθωσης της μύτης σε πολύ συγκεκριμένο σημείο. Η γενική αναισθησία προτιμάται διότι παρέχει πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια. Η διάρκεια της επέμβασης είναι περίπου 2 ώρες αλλά μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε περίπτωσης.

Μετά τη ρινοπλαστική

Μετά το τέλος της επέμβασης ο πλαστικός χειρουργός τοποθετεί κάποια ταμπόν μέσα στη μύτη και ένα νάρθηκα πάνω σε αυτήν. Ο νάρθηκας έχει το ρόλο της στήριξης και προστασίας μέχρι οι ιστοί να κολλήσουν σωστά. Η έξοδος από το νοσοκομείο γίνεται την ίδια μέρα το απόγευμα. Πόνος δεν υπάρχει καθόλου κι επομένως η χρήση παυσίπονων συνήθως δεν είναι απαραίτητη.
Τις επόμενες μέρες μπορεί κανείς να επιστρέψει στη δουλειά του κανονικά υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα κάνει πολύ έντονες δραστηριότητες. Το βασικό πρόβλημα άμεσα μετεγχειρητικά είναι ότι υπάρχουν μελανιές γύρω από τα μάτια και ένας νάρθηκας πάνω στην μύτη. Άτομα τα οποία δεν τους απασχολεί αυτό το θέμα, διότι δεν έχουν επαφή με κοινό, επιστρέφουν στην δουλεία τους ακόμη και την επόμενη μέρα. Τα άτομα όμως που πρέπει να είναι ευπαρουσίαστα συνήθως χρειάζονται 10 έως και 15 μέρες για να μπορέσουν να επιστρέψουν στις δραστηριότητές τους χωρίς να γίνει αντιληπτό ότι έχουν προβεί σε κάποια επέμβαση. Μετά από το διάστημα αυτό η μύτη συνεχίζει να βελτιώνεται και παίρνει την τελική της μορφή 6 μήνες με ένα χρόνο μετά.
Η ρινοπλαστική, παρότι είναι μία επέμβαση που γίνεται εντοπισμένα στη μύτη, δίνει την αίσθηση της αλλαγής σε όλο το πρόσωπο. Όμως, παρ’ όλο που η μύτη είναι κεντρικό σημείο του προσώπου, συνήθως η αλλαγή γίνεται αντιληπτή από το περιβάλλον του ατόμου ως μια γενική βελτίωση του προσώπου, χωρίς να μπορεί συνήθως να εντοπιστεί με βεβαιότητα η αλλαγή στη μύτη.

Αυξητική ρινοπλαστική

Η αυξητική ρινοπλαστική είναι συνήθως η επέμβαση εκείνη που αποσκοπεί στο να μεγαλώσει μία μικρή μύτη. Πολλές φορές γίνεται σε άτομα που έχουν κάνει ρινοπλαστική στο παρελθόν στην οποία όμως έγινε υπερβολική αφαίρεση ιστών. 

Η αύξηση της μύτης γίνεται με χρήση μοσχευμάτων, τα οποία αποτελούνται από χόνδρο. Τον χόνδρο αυτόν τον έχουμε είτε από το διάφραγμα (προτιμάτε όταν υπάρχει γιατί έχει καλύτερη ποιότητα) ή από τον χόνδρο του αυτιού ή από τα πλευρά στο θώρακα. Με τα τμήματα αυτά χόνδρου ο πλαστικός χειρουργός ανακατασκευάζει το σκελετό της μύτης. Η επέμβαση αυτή απαιτεί πολύ μεγαλύτερες δεξιότητες και μεγαλύτερο χρόνο επέμβασης.

Πλαστική μύτης ή άλλη διαδικασία διόρθωσης προσώπου;

Μερικές φορές παρατηρείται άτομα που έχουν κάνει ρινοπλαστική να μην είναι ικανοποιημένα. Αυτό μπορεί να συμβεί συνήθως για 2 λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι να μην έχει ληφθεί υπόψη από τον ιατρό ότι η μύτη δεν είναι ένα ξεχωριστό όργανο του προσώπου αλλά βρίσκεται σε συμμετρία και αναλογία με τα υπόλοιπα στοιχεία του. Η διόρθωση της μύτης πρέπει να γίνει λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο καθώς επίσης και ότι κάθε πρόσωπο είναι διαφορετικό, έχει ιδιαιτερότητες και γι’ αυτό είναι λάθος να φτιάχνονται πανομοιότυπες μύτες. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις ατόμων που προσέρχονται στον πλαστικό χειρουργό για να διορθώσουν την μύτη τους αλλά το πρόβλημά τους είναι σε άλλα σημεία του προσώπου. Για παράδειγμα ένας μεγάλος αριθμός ατόμων που ζητούν να φτιάξουν την μύτη τους στην πράξη έχουν πρόβλημα στο πηγούνι (γένειο). Ο πλαστικός χειρουργός πρέπει να έχει γνώση της συμμετρίας, της αρμονίας και των αναλογιών του προσώπου και να μπορεί να κάνει οποιαδήποτε αισθητική επέμβαση, αντιμετωπίζοντας το πρόσωπο ως μια ενιαία οντότητα και όχι κάθε στοιχείο του ξεχωριστά. Έτσι, μπορεί να χρειαστεί η διόρθωση της μύτης να είναι μικρότερη και ταυτόχρονα να διορθωθεί και κάποιο άλλο στοιχείο του προσώπου. Εξάλλου, ο στόχος της γυναίκας και του άνδρα που προσέρχεται στον πλαστικό χειρουργό δεν είναι να διορθώσει τη μύτη του, αλλά να βελτιώσει την αισθητική του προσώπου του.